بررسی الگوی باروری سن ازدواج و استفاده از روش¬های تنظیم خانواده در بین اقوام مختلف شهرستان اهواز در سال 1388

Abstract

مقدمه: قوميت به­عنوان زمينه­اي كه رفتار باروري در آن شكل مي­گيرد، جايگاه خاص و اساسي درمطالعات باروري در جوامع چند قوميتي دارد. با اين حال، علي­رغم ساختار چند قوميتي ايران هنوز تحقيقات اندكي در زمينه ارتباط قوميت و باروري صورت گرفته است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی الگوی باروری، سن ازدواج و استفاده از روش­های تنظیم خانواده در بین اقوام مختلف شهرستان اهواز بود.

مواد و روش­ها: طرح تحقیق در این پژوهش، پيمايشي، و تکنیک مورد استفاده برای جمع­آوری اطلاعات پرسش­نامه محقق ساخته بود. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از روش آمار توصيفي و آزمون كاي دو و رگرسيون لجستيك با به­كارگيري نرم­افزار SPSS استفاده شد. نمونه شامل 783 نفر از زنان ازدواج کرده مراجعه­کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان اهواز بودند که به­صورت تصادفی از میان کلیه مراجعه­کنندگان زن به مراکز بهداشتی درمانی انتخاب شدند

يافته­ها: یافته های پژوهش نشان دادند که بین الگوی باروری و سن ازدواج و استفاده از روش­های تنظیم خانواده در بین اقوام مختلف در سطح معناداری (05/0P<) رابطه معناداری وجود دارد.

نتيجه­گيري: نتایج این مطالعه نشان داد که سطح سواد زنان یک عامل کاملاً تأثیرگذار می­باشد به­طوری که پس از وارد شدن به مدل رگرسیون و قرار گرفتن در کنار سایر عواملی مانند قومیت، سن ازدواج و روش­هاي تنظیم خانواده کماکان اثر خود را حفظ نمود. عامل قومیت در کنار سایر عوامل مؤثر بر باروری نظیر سن ازدواج و سواد زن قرار می­گیرد ارتباط معناداری با باروری ندارد. بنابراین لازم است در برنامه­های توسعه کشوری مقوله قومیت­ها گنجانده شود زیرا نمی­توان یک برنامه و سیاست جمعیتی خاص را برای تمام گروه­های قومی اتخاذ و اجرا نمود لزوم توجه به قومیت­ها و رفتار جمعیتی خاص در سیاستگذاری­ها اجتناب­ناپذیر می­باشد.