تأثیر 3 ماه تمرين بسکتبال بر برخی نشانگر‌های متابولیسم استخوانی مردان 55-45 سالۀ داراي اضافه وزن
نویسندگان
-
Sasan Ghafari Farsani
- کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی- واحد شهرکرد- دانشگاه آزاد اسلامی- ایران.
http://orcid.org/0000-0002-0699-9092
-
Akram Jafari
- استادیار- فیزیولوژی ورزش- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی- واحد شهرکرد- دانشگاه آزاد اسلامی- ایران.
http://orcid.org/0000-0002-7771-3661
DOI::
https://doi.org/10.22100/jkh.v16i2.2617چکیده
مقدمه: افزایش وزن و پوکی استخوان دو مشکل شایع در سلامت افراد بزرگسال است که غالباً در‌پی کاهش فعالیت بدنی ایجاد می‌شود. نشانگرهاي بیوشیمیایی تغییرات دینامیکی در عملکرد استخوان را ارزیابی و میزان پاسخ متابولیسم استخوان به فعالیت بدنی را تعیین می‌کند. فاکتور رشد شبه انسولینی، پاراتورمون و آلکالین فسفاتاز از جمله مارکرهای استخوانی مهم در متابولیسم استخوان می‌باشند که هنوز ابهامات زیادی درباره آنها وجود دارد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر 3 ماه تمرين بسکتبال بر فاکتور رشد شبه انسولینی، پاراتورمون و آلکالین فسفاتاز مردان 55- 45 ساله داراي اضافه‌وزن می‌باشد.
مواد و روش‌ها: 24 مرد دارای اضافه وزن (06/2 ±91/47 سال، 13/1 ±80/27 کیلوگرم بر متر مربّع) به‌صورت هدفمند و بر‌اساس معیارهای ورود انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. گروه تجربی هفته‌ای سه روز و هر جلسه به‌مدت 90 دقیقه و به‌مدت 3 ماه تمرینات بسکتبال را انجام دادند. 24 ساعت قبل‌از تمرین و 48 ساعت پس‌از آخرین جلسۀ تمرین، شاخص توده بدن و نمونۀ خونی ناشتا برای سنجش فاکتور رشد شبه انسولینی، پاراتورمون و آلکالین فسفاتاز به‌روش الایزا انجام گرفت.
نتایج: 12 هفته تمرین بسکتبال باعث افزایش فاکتور رشد شبه انسولینی (002/0P=) و آلکالین فسفاتاز شد (03/0=P) اما بر مقدار پاراتورمون تأثير معناداري نداشت.
نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد که 3 ماه تمرین بسکتبال می‌تواند فشار مکانیکی مؤثّر بر بافت اسکلتی- عضلانی را ایجاد کرده و بدن را در شرایط آنابولیکی قرار دهد.
چاپ شده
شماره
نوع مقاله
مجوز
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
