بررسی رفتار سلول‌های MG63 برداربست نانوکامپوزیتی الکتروریسی‌شده پلی‌کاپرولاکتون/کربن کوانتوم دات حاوی کاپتوپریل به منظور مهندسی بافت استخوان

چکیده

مقدمه: روش الکتروریسی با قابلیت ساخت قطعات متخلخل مشابه ماتریکس استخوانی، روش مناسبی برای ساخت داربست‌های استخوانی است. از طرفی استفاده از داروها در القای استخوان‌زایی به همراه داربست‌های مهندسی بافت، به‌عنوان رویکردی نوین در ترمیم استخوان آسیب‌دیده بسیار موردتوجه است. هدف این مطالعه، بررسی رفتار سلول‌های MG63 بر داربست نانوکامپوزیتی الکتروریسی‌شده پلی‌کاپرولاکتون/کربن کوانتوم دات حاوی کاپتوپریل به‌منظور مهندسی بافت استخوان بود.

مواد و روش‌ها: مورفولوژی الیاف توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و توزیع کربن کوانتوم دات در الیاف با میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) مورد ارزیابی قرار گرفت. به‌منظور بررسی آبدوستی/ آبگریزی داربست از آزمون زاویه تماس با آب و برای بررسی میزان استحکام مکانیکی داربست‌ها از آزمون کشش استفاده شد. به‌منظور بررسی رفتار سلولی داربست از سلول MG-63 استفاده شد و آزمون‌های MTT، آلکالین فسفاتاز، آلیزارین قرمز، رنگ‌آمیزی دپی و بررسی SEM سلولی بر سطح داربست انجام گرفت.

نتايج: نتایج کشت سلول حاکی از افزایش رشد سلول‌های MG-63 بر داربست نانوکامپوزیتی حاوی 5/0% درصد وزنی کربن کوانتوم دات و 10% کاپتوپریل در مقایسه با سایر داربست‌ها بود. به‌علاوه افزایش معنادار میزان ترشح آلکالین فسفاتاز بر داربست نانوکامپوزیتی حاوی 5/0% درصد وزنی کربن کوانتوم دات و 10% کاپتوپریل کاملاً مشهود بود.

نتیجه‌گیری: نتایج تجزيه و تحليل‌ها نشان داد که از داربست نانو کامپوزیت PCL / CQDs / CP می‌توان در مهندسی بافت استخوان استفاده کرد.