بررسی ارتباط غلظت منوکسیدکربن در هواي شهر تهران با فشارخون بارداری و پره¬اکلامپسیا
DOI::
https://doi.org/10.22100/jkh.v3i2.209کلمات کلیدی:
فشارخون بارداری، پره¬اکلامپسیا، منوکسیدکربن، بارداری.چکیده
مقدمه: در این مطالعه ارتباط آلودگي هواي مناطق شهري تهران از نظر غلظت گاز منوکسیدکربن با فشارخون بارداری و پرهاكلامپسيا در مادران ساكن نواحی مختلف شهر با سطوح مختلف آلودگی، مورد بررسی قرار گرفته است.
مواد و روشها: در اين مطالعه 4500 خانم باردار از سه بيمارستان وابسته به دانشگاه تهران كه داراي زايشگاه بودند انتخاب شدند. این مادران در مناطق با آلودگي پایین CO (ایستگاه شرق) و سه ایستگاه با آلودگي متوسط تا شديد CO (ایستگاه مرکزی، جنوب و غرب تهران)زندگی ميکردند. فاصله محل زندگی نمونهها از ایستگاههاي سنجش آلودگي حداکثر 5 کيلومتر بوده است. ابزار جمعآوري دادهها شامل فرم جمعآوري اطلاعات دموگرافیک و اطلاعات بارداری بود. تشخیص بيماري فشارخون بارداری و پرهاکلامپسیا توسط متخصصین زنان (همكاران طرح) در بیمارستانهای مورد پژوهش انجام پذيرفت. فشارخون دیاستولیک و سیستولیک 6 ساعت پس از زایمان برای کلیهی مادران در شرایط استاندارد ثبت گردید.
نتایج: در مناطق با آلودگي بالاي CO نسبت به مناطق با آلودگي پايين، ميانگين فشار خون دياستولي در نمونههاي پژوهش بیشتر و ميانگين فشار خون سيستولي بطور معناداري کمتر گزارش شده است. بروز فشارخون بارداری و پرهاکلامپسیا در مناطق با آلودگی هوای مختلف تفاوت معناداری را نشان نمیدهد.
نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد که در معرض بودن با آلودگی محیطی به CO میتواند عاملی مؤثر در کاهش یا افزایش فشارخون بارداری باشد. با توجه به اینکه علت و مکانیسم اصلی فشارخون ناشی از حاملگی در بسیاری از موارد روشن نیست و همچنین از سوی دیگر تأثیر سطوح پایین CO روی فشارخون بارداری بهخوبی آشکار نشده است، لذا مطالعات بیشتری توصیه میشود.
مراجع
Malakotian M, Shariaati SM, Ghiasadin M. Study of air pollution in Kerman. J Iranian Health 2008;4:65-71.Persian.
Gouveia N, Bremner SA, Novaes HM. Association between ambient air pollution and birth weight in Sao Poulo, Brazil. J Epidemiol Community Health 2004; 58(1):11-7.
Radim J, Binkova B, Dejmek J, Bobak M. Ambient air pollution and pregnancy outcomes: a review of the literature. Environmental Health Perspectives 2005; 113(4):375-382.
Changani F, Bani Ardallani M, Kamal A. Study of carbon monoxide in Tehran. Iranian Journal of Pediatrics 2003;1(13):32-29.Persian.
Ilano AL, Raffin TA. Management of carbon monoxide poisoning. Chest 1990;97(1):165-169.
Abelsohn A., Sanborn MD, Jassiman BJ, Weir E. Identifying and managing adverse environmental health effects: carbon monoxide poisoning. CMAJ 2002; 166(13):1685-90.
Harper A, Croft-Baker J. Carbon monoxide poisoning: undetected by both patients and their doctors. Age Ageing 2004;33(2): 105-9.
Weaver LK, Howe S, Hopkins R, Chan KJ. Carboxyhemoglobin half-life in carbon monoxide-poisoned patients treated with 100% oxygen at atmospheric pressure. Chest 2000;117(3):801-8.
Raub JA, Mathieu-Nolf M, Hampson NB, Thom SR. Carbon monoxide poisoning-a public health perspective. Toxicology 2000;145(1):1-14.
Gannong WF. Review of Medical Physiology. McGraw-Hill;1995.
چاپ شده
شماره
نوع مقاله
مجوز
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
