بررسي وضعيت دسترسي جمعيت حاشيه¬نشين به خدمات بهداشتي درماني در شهر شيراز

Abstract

مقدمه: حاشيه­نشيني نوعي سكونت غير رسمي به­صورت نا متعارف در حاشيه شهرها است كه از كم­ترين امكانات رفاهي و خدماتي از جمله خدمات بهداشتي برخوردارند. هدف اين مطالعه بررسي وضعيت دسترسي اين افراد به خدمات بهداشتي و درماني مي­باشد.

مواد و روش­ها: جمعيت هدف در اين مطالعه كليه خانوارهاي حاشيه­نشين شهر شيراز بود كه از اين خانوارها يك نمونه 380 تايي به روش نمونه­گيري طبقه­بندي انتخاب گرديد. اطلاعات در فرم مخصوص شامل اطلاعات دموگرافيك و نحوه دريافت خدمات بهداشتي جمع‌آوري شد. داده­ها با استفاده ازروش­هاي آماري توصيفي تجزيه و تحليل گرديد.

يافته­ها: نتايج نشان داد كه بعد خانوار در مناطق مذكور 5 است. از 380 خانوار مورد بررسي 75% (285 خانوار) از خانوارها دسترسي فيزيكي به مراكز بهداشتي درماني دولتي را بين 10 تا30 دقيقه و بقيه اين فاصله را بيش از 30 دقيقه عنوان كرده‌اند. ميزان پوشش روش­هاي پيشگيري از بارداري 4/46% (51%-41%CI: 95%) برآورد شد. پوشش واكسیناسيون كودكان 98% (99%-97%CI: 95%) و پوشش واكسن هپاتيت جوانان 50% (55%-45%CI:95%) بود.

نتيجه­گيري: میزان عدم دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی خانوارهای حاشيه­نشيان شهر شيراز (25%) در حد قابل قبولی نبود. هم­چنين استفاده و پوشش خدماتی هم چون تنظيم خانواده آنان در مقايسه با متوسط پوشش تنظيم خانواده روستاهاي استان (81/67%) نيز پايين­تر است (001/0P<). بنابراین علاوه بر دسترسی به خدمات، استفاده و هم­چنین ارایه خدمات به گروه هدف نیز حایز اهمیت است.