بررسی تمرینات ترکیبی کوتاه مدت بر بیان ژن‌های سرکوبگر تومور P53 و P21 در مردان مبتلا‌به سرطان پروستات

چکیده

مقدمه: سرطان پروستات یکی از مهم‌ترین علل مرگ و میر ناشی از سرطان در مردان است. وجود پروتئین‌های سرکوبگر تومور یکی از مکانیسم‌های تنظیمی در کنترل پیشرفت این بیماری است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تمرینات ترکیبی کوتاه مدت بر بیان ژن‌های سرکوبگر تومور P53 و P21 در مردان مبتلا‌به سرطان پروستات از نوع آدنوکارسینوما می‌باشد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی، با مراجعه به بخش پاتولوژی بیمارستان فوق تخصصی بقیه الله الاعظم (عج) تهران و بررسی مدارک پزشکی مردان مبتلا‌به سرطان پروستات در شش ماه اول سال 1395 تعداد بیست مرد مبتلا‌به سرطان پروستات از نوع آدنوکارسینوما در مرحله T1 و T2 با میانگین سنی 71/7 ±60/62 و شاخص توده بدنی 40/3 ± 10/26 به‌صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه کنترل (10=n) و تجربی (10=n) تقسیم شدند. گروه تجربی تمرینات ترکیبی را به مدت هشت هفته و هر هفته به مدت سه روز شامل تمرین مقاومتی با 60 الی 75 درصد یک تکرار بیشینه و تمرین هوازی با 60 الی 75 درصد حداکثر ضربان قلب انجام دادند. بیان ژن‌های P53 و P21 با روش Real-Time PCR اندازه گیری و به روش آماری t زوجی و مستقل مورد سنجش قرار گرفت.

نتايج: بررسی نتایج حاصل نشان داد که تمرینات ترکیبی کوتاه مدت موجب افزایش معنی‌داری در بیان ژن P53 (000/0=P) و P21 (00/0=P) در گروه تجربی و نیز در مقایسه با گروه کنترل (00/0=P) گردید. بیان ژن P21 و P53 در گروه کنترل تفاوت معنی‌داری نداشت (05/0≤P).

نتیجه‌گیری: افزایش معنی‌دار در توان هوازی و قدرت عضلانی متعاقب تمرینات ترکیبی کوتاه مدت و پیامد آن افزایش معنی‌دار در پروتئین‌های سرکوبگر تومور احتمالاً می‌تواند کاهش پیشرفت تومورهای سرطانی پروستات از نوع آدنوکارسینوما را موجب گردد.