تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و عسل آویشن بر گلوکز و نیمرخ‌های چربی موش‌های نر دیابتی نوع دو
نویسندگان
-
Marzie Mazrae Khatiri1
1- دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی- گروه فيزيولوژي ورزشی- دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران جنوب- تهران- ايران.
http://orcid.org/0000-0002-5800-8270
-
Sajad *Arshadi2
2- استاديار- گروه فيزيولوژي ورزشی- دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران جنوب- تهران- ايران.
http://orcid.org/0000-0003-0935-3673
-
Abdolali Banaei far3
3- دانشيار- گروه فيزيولوژي ورزشی- دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران جنوب- تهران- ايران.
http://orcid.org/0000-0002-4193-7591
-
Hosein Abednatanzi4
4- گروه تخصصی تربیت بدنی و علوم ورزشی- دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات- تهران- ایران.
http://orcid.org/0000-0001-6638-1131
DOI::
https://doi.org/10.22100/jkh.v15i2.2374کلمات کلیدی:
تمرین تناوبی, عسل آویشن, نیمرخ های چربی, گلوکزچکیده
مقدمه: هدف پژوهش تأثیر تعاملی تمرین تناوبی و عصاره عسل آویشن بر گلوکز و نیمرخ‌های چربی موش‌های نر دیابتی نوع دو بود.
مواد و روش‌ها: جامعه آماری پژوهش حاضر را موش‌های صحرایی نر تشکیل می‌دادند. پس از20 هفته تغذیه با رژیم پرچرب با تزریق درون صفاقی 25 میلی‌گرم STZ به ازای کیلوگرم وزن موش‌ها دیابتی شدند. موش‌هایی که گلوکز ناشتای آنها بین150 تا 400 میلی‌گرم در دسی‌لیتر بود دیابتی نوع دوم در نظر گرفته شد. موش‌ها در 4 گروه کنترل دیابتی 6 سر، تمرین تناوبی 8، عسل آویشن6، تمرین تناوبی و عسل آویشن 8 سرگروه‌بندی و پروتکل تمرینی و گاواژ عسل روی آنها اجرا شد. هشت هفته تمرین هوازي، پنج جلسه در هفته با تناوب شدید 2 دقیقه‌ای 80 تا 90 درصد vo2max و تناوب استراحت یک دقیقه‌ای با 50 تا 56 درصد vo2max اجرا شد. عسل آویشن به‌صورت گاواژ به میزان 3 گرم بر کیلوگرم 5 روز در هفته داده شد. سپس موش‌ها توسط اتر بی‌هوش و قربانی شدند. نیمرخ‌های چربی و گلوکز با استفاده از اتوآنالیزر اندازه‌گیری شد. تحلیل آماری با استفاده نرم‌افزار SPSS و آزمون تحلیل واریانس دو عاملی و تعیین اندازه اثر و تعقیبی توکی انجام شد.
نتایج: یافته‌های پژوهش نشان داد نیمرخ چربی LDL,TG,CHOL در گروه تمرین تناوبی و عسل آویشن نسبت‌به کنترل دیابتی کاهش داشته است که در مورد TG گروه تمرین معنی‌دار بود (01/0=P). همچنین HDL در گروه تمرین تناوبی و عسل آویشن و تعاملی تمرین تناوبی عسل آویشن نسبت‌به کنترل افزایش غیرمعنی‌داری داشته است.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این مطالعه نتیجه گرفته شد تأثیر تعاملی تمرین تناوبی شدید و مصرف عسل آویشن بر بهبود گلوکز و نیمرخ‌های چربی مؤثر بوده است.
فایل‌های دیگر
چاپ شده
شماره
نوع مقاله
مجوز
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
