تعیین الگوی بهره¬مندی از نظام ارايه خدمت سلامت (بستری) در کشور در سال 1387

Abstract

مقدمه: همواره اندازه­گيري عملکردها و در نتيجه کارآيي نظام سلامت به ازاي يک واحد هزينه مورد مناقشه بوده است. شاخص­هايي که با آن­ها عملکرد نظام سلامت را مي­سنجند عبارتند از: سطح سلامتي جامعه و توزيع آن در مناطق و گروه­هاي اجتماعي، سطح پاسخگويي نظام سلامت و توزيع آن در مناطق و گروه­هاي اجتماعي و ميانگين حفاظت از مردم در مقابل هزينه­هاي سلامتي.

اين مطالعه با هدف اندازه­گيري نياز مردم به دريافت خدمات سلامت (بستري) در سال 1387،اقدام آن­ها براي دريافت خدمات، بار مراجعه آن­ها، خدمات ارايه شده به آن­ها، زمان و هزينه­هايي که مردم براي دريافت اين خدمات صرف مي­کنند انجام گرديد.

مواد و روش­ها: تحقيق در 30 استان کشور انجام گرديد. از هر استان 380 خانواده شهري و 380 خانواده روستايي مورد مطالعه قرار گرفتند. در داخل هر استان تعداد خانوارهاي هر شهرستان بر اساس جمعيت شهري و روستايي هر شهرستان تخصيص يافته و سپس به­صورت تصادفي خانوار مورد نظر انتخاب و کليه افراد آن وارد مطالعه گرديدند. پرسش­نامه‌اي براي افرادي که نياز به خدمت بستري داشتند تکميل گرديد.

يافته­ها: در اين طرح از 102 هزار نفر در کل کشور پرسشگري به­عمل آمد که 9597 نفر در يک سال گذشته نياز به خدمات بستري داشتند. 3/50 درصد شهري و 7/49 درصد روستايي بودند. شايع­ترين علت عدم استفاده از بيمه در شهر و روستا بيمه نبودن سرپرست خانوار ذکر گرديد. بيش­ترين علت مراجعه به بيمارستان حوادث تعيين گرديد. اولين دليل عدم اقدام به بستري بي پولي ذکر گرديد.

نتيجه­گيري: تحليل­هاي اوليه نتايج اين مطالعه نشان مي­دهد که عوامل متعددي از جمله سکونت در شهر يا روستا، نوع بيمه، نوع بيماري و سطح اقتصادي اجتماعي خانوار در کيفيت دريافت خدمات بستري نقش مهمي دارند.