الگوی تغییرات آسپارتات آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز در طول دوره کوفتگی عضلانی تأخيری ناشی از ورزش مقاومتی در پاسخ به نوعی مكمل‌سازي پروتئین وی در دانشجویان پسر کم تحرک

چکیده

مقدمه: علیرغم ویژگی‌های آنتی‌اکسیدانی پروتئین وی، اثر آن روی آنزیم‌های کبدی متعاقب ورزش استقامتی در افراد ناورزیده به خوبی مشخص نشده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر مکمل‌سازی پروتئین وی بر آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلکالین فسفاتاز (ALP) تحت عنوان آنزیم‌های کبدی در طول کوفتگی تأخيری ناشی از ورزش مقاومتی انجام شد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو كور، 28 دانشجوی پسر غیر ورزشکار (12±78 کیلوگرم) به شیوه تصادفی در دو گروه مکمل‌سازی پروتئین وی (4/0 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در 3 روز متوالی) و دارونما تقسیم شدند. نمونه‌های خون در شرایط زمانی قبل، بلافاصله، 24، 48 و 72 ساعت پس از یک جلسه ورزش مقاومتی شدید در قالب انقباض‌های برونگرای پا با منظور اندازه‌گیری میزان فعالیت ALP و AST به‌عمل آمد. از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر جهت مقایسه داده‌ها بین دو گروه استفاده شد.

نتایج: در مقایسه با پیش آزمون، افزایش معنی‌داری در فعالیت AST و ALP بلافاصله پس از قطع آزمون در هر دو گروه مشاهده شد (05/0>P). بر پایه یافته‌های حاصل از آزمون تحلیل واریانس، مکمل‌سازی پروتئین وی به تغییر معنی‌داری در سطوح ALP و AST در دوره‌های تأخيری (24، 48 و 72 ریکاوری) نسبت‌به گروه دارونما منجر نشد (05/0>P).

نتيجه‌گيري: باتوجه با یافته‌های حاضر، اینگونه نتیجه‌گیری می‌شود که مکمل‌سازی پروتئین وی بعد از ورزش مقاومتی شدید آنزیم‌های تعیین آسیب کبدی را در افراد ناورزیده متأثر نمی‌کند.