بررسی اثر تجویز ابستاتین بر بهبود حافظه فضایی و مرگ سلولی ناحیه هیپوکامپ بر اثر ایسکمی جریان مجدد مغزی

چکیده

مقدمه: ابستاتین یک پپتید تازه کشف شده با فعالیت‌های آنتی‌اکسیدانی در مدل‌های حیوانی مختلف است. مطالعات اخیر نشان داده است که ابستاتین از آپوپتوز پس از آسیب ایسکمی قلبی/ رپرفیوژن جلوگیری می‌کند. ایسکمی مغز/ رپرفیوژن باعث آسیب غیرقابل برگشت به‌ویژه در ناحیه هیپوکامپ می‌شود. هدف اصلی در این مطالعه ارزيابي تأثیر نوروپروتکتیو ابستاتین بر درمان اختلالات شناختي و مرگ سلولی ناشي از ایسکمی در موش‌هاي صحرايي بود.

مواد و روش‌ها: روی 28 موش صحرايی نر نژاد ويستار، ایسکمی ناشی از انسداد هر دو شریان کاروتید مشترک به مدت 20 دقیقه ایجاد گردید و ابستاتین 1 و 5 میکروگرم بر کيلوگرم به‌صورت داخل صفاقی در شروع دوره رپرفيوژن و 24 و 48 ساعت پس از تجویز دوباره تزریق شد. آزمون حافظه فضایی توسط ماز آب موریس مورد بررسی قرار گرفت و سپس به جهت ارزیابی میزان مرگ سلولی نکروزیس از تکنیک رنگ‌آمیزی کریزل ویوله (نیسل) استفاده شد.

نتایج: داده‌های رفتاری نشان داد که در گروه‌های تیمار شده با ابستاتین میزان یادگیری نسبت‌به گروه ایسکمی مغزی افزایش‌یافته و در آزمون پروب درصد حضور حیوانات در ربع دایره هدف در گروه‌های تیمار شده با ابستاتین به‌طور معناداری از گروه ایسکمی مغزی بیشتر بود که نشان‌دهنده بهبود عملکرد حافظه می‌باشد (05/0>P). به‌علاوه در گروه ایسکمی مغزی افزایش مرگ سلولی نکروز در ناحیه CA1 هیپوکامپ مشاهده گردید که تیمار با ابستاتین کاهش معناداری در میزان سلول‌های نکروتیک نشان داد (01/0>P).

نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد که درمان با ابستاتین به‌طور قابل توجهی آسیب ناحیه هیپوکامپ و اختلالات حافظه و یادگیری فضایی ناشی از ایسکمی را بهبود می‌بخشد. به‌نظر می‌رسد که این اثرات حفاظتی ابستاتین از مکانیسم‌های بسیاری مانند مهار مرگ سلولی نکروزیس و آپوپتوزیس به‌واسطه سرکوب رادیکال‌های آزاد ناشی می‌شود.