اثر تاراکساسترول بر مسیرهای التهابی و میوژنیک وابسته به Akt1 در سلول‌های عضلانی اسکلتی انسان تحت التهاب القا شده با لیپوپلی ساکارید

چکیده

مقدمه: هدف این مطالعه بررسی اثرات تاراکساسترول بر تکثیر و مسیرهای التهابی و میوژنیک مرتبط با سیگنالینگ Akt1 در سلول‌های عضلانی اسکلتی انسان، با استفاده از مدل آزمایشگاهی التهاب القاشده با لیپوپلی‌ساکارید بود.

مواد و روش‌ها: رده سلولی عضله اسکلتی انسان (C436) در شرایط آزمایشگاهی در محیط پایه یا محیط حاوی لیپوپلی ساکارید (غلظت 1/0 میکروگرم/میلی‌لیتر) و/یا تاراکساسترول (غلظت‌هاي 5، 10 و 15 میکرومولار) کشت داده شدند. بعد از 24 ساعت آزمون MTT برای اندازه‌گیری تکثیر سلولی استفاده شد. سپس غلظت بهینه تاراکساسترول و زمان تیمار انتخاب شد. تجزیه و تحلیل Real time PCR برای تشخیص سطوح فاکتورهای التهابی، فاکتور میوژنیک و بیان Akt1 استفاده شد.

نتایج: تاراکساسترول تکثیر سلول‌ها را در غلظت‌های 5، 10 و 15 میکروگرم/میلی‌لیتر بعد از 24 ساعت به‌صورت معنی‌دار به میزان 05/1، 07/1 و 05/1 برابر افزایش داد (05/0P≤). لیپوپلی ساکارید بیان ژن‌های TNF-α، IL-1β و IL-6 را به‌صورت معنی‌دار به میزان 32/4، 35/3 و 99/3 برابر افزایش داد (05/0P≤)، در حالی که تاراکساسترول در هر سه غلظت بیان هر ژن را به‌صورت معنی‌دار در مقایسه با گروه لیپوپلی ساکارید کاهش داد (05/0P≤). لیپوپلی ساکارید بیان ژن‌های Akt1، myogenin و MyoD1 را به‌صورت معنی‌دار به میزان 15، 68 و 65 درصد کاهش داد (05/0P≤)، در حالی که تاراکساسترول در هر سه غلظت بیان آن ژن‌ها را به‌صورت معنی‌دار در مقایسه با گروه لیپوپلی ساکارید افزایش داد (05/0P≤).

نتیجه‌گیری: تاراکساسترول می‌تواند تکثیر سلول‌های عضلانی اسکلتی را افزایش دهد و همچنین می‌تواند بیان سایتوکاین‌های التهابی IL-1β، IL-6 و TNF-α را مهار کند و بیان سایتوکاین‌های میوژنیک myogenin و MyoD1 را تقویت کند، که نشان می‌دهد تاراکساسترول ممکن است یک اثر برای ترویج تکثیر سلولی و کاهش پاسخ التهابی در روند تسکین درد عضلانی تأخیری داشته باشد.