مقایسه شاخص‌های مختلف تجویز در نسخ بیمه پزشکان عمومی با پزشکان متخصص استان زنجان در سال 87

چکیده

مقدمه: تجویز دارو یکی از مهم­ترین حلقه­های درمان می‌باشد که اگر بعد تشخیص، تجویز درست و یا مناسبی صورت نگیرد ممکن است باعث تحمیل عوارض جانبی و گاه خطراتی به بیمار گردد. مقایسه شاخص‌های مختلف تجویز پزشکان عمومی با پزشکان متخصص تأثیر هر یک بر نتايج کلی استان را نشان می‌دهد که تفاوت­های این دو ناشی از تأثیر آموزش­ها، اطلاع رسانی‌ها و میزان مطالعات پزشکان می‌باشد. هم­چنین مقايسه شاخص­ها نشان می‌دهد که نیازمند به آموزش در چه زمینه­هایی و چه گروه­هایی هستیم. در این مطالعه در مورد تفاوت­های شاخص‌های مختلف تجویز پزشکان عمومی با پزشکان متخصص در استان زنجان در سال 87 بحث و نتیجه‌گیری گردید.

مواد و روش­ها: در این مطالعه با استفاده از کلیه نسخ بیمه (شامل تامین اجتماعی و خدمات درمانی که بیش­ترین میزان نسخ را تشکیل می‌دهند)، موارد مختلفی با استفاده از نرم­افزار پردازشگر نسخ از نسخ موجود استان استخراج گردید و مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت و بعد مقایسه شدند.

يافته­ها: در مجموع 854788 نسخه در سال 87 بررسی شد، که507471 نسخه مربوط به پزشکان عمومی و 240559 نسخه مربوط به پزشکان متخصص (شامل گوش، حلق و بینی 16947، جراحی استخوان و مفاصل 14776، اورولوژی 2311، پوست 6993، چشم 14246، روانپزشکی18897، بیماری­های اعصاب 10724، قلب 12086، جراحی عمومی 19959، زنان 41137، بیماری­های کودکان 52997 و بیماری­های داخلی 33486 نسخه) بود که نتایج ذیل حاصل گردید:

1- بیماران دریافت­کننده داروهای تزریقی تجويزي توسط پزشکان عمومی 55 درصد و توسط متخصصین به ترتیب 25، 51، 17، 9، 1، 8، 33، 6، 43، 19، 14 و 25 درصد و میانگین همه پزشكان استان 43 درصد بود. 2- بیماران دریافت­کننده داروهای آنتی‌میکروبیال تجويزي توسط پزشکان عمومی 54 درصد و توسط متخصصین به­ترتیب 51، 20، 37، 33، 7، 2، 7، 5، 34، 42، 45 و 30 درصد و میانگین همه پزشكان استان 46 درصد بود. 3- بیماران دریافت­کننده داروهای کورتیکواستروئید تجويزي توسط پزشکان عمومی30 درصد و توسط متخصصین به­ترتیب 17، 39، 3، 13، 3، 2، 25، 3، 26، 2، 8 و 16 درصد و میانگین همه پزشكان استان 24 درصد بود.

نتیجه‌گیری: پزشکان عمومی همواره درصد بالائی از تجویز داروهای تزریقی، آنتی‌میکروبیال و داروهای کورتیکواستروئید را در مقایسه با آمار كلي استان داشته‌اند و متخصصین در مجموع درصدهاي بهتري در اين موارد داشته‌اند. برخي از نتايج متخصصين از ميانگين كلي استان بالاتر است كه باتوجه به تخصصشان منطقي به­نظر مي‌رسد که در نهايت لزوم آموزش­هاي بيش­تر به پزشكان عمومي و برخي از پزشكان متخصص ضروري بنظر مي‌رسد.