هزينه اثربخشي راه¬کارهاي پيشگيري اوليه از ديابت نوع دوم

Abstract

مقدمه: ديابت نوع دوم يکي از عمده­ترين مسايل بهداشتي درماني کشورها است که هزينه درماني و از کارافتادگي بسيار بالايي دارد. هم­چنين از لحاظ هزينه­هاي اقتصادي بايد گفت در تمام سيستم­هاي مراقبت بهداشتي هزينه يک فرد ديابتي 2 تا 4 برابر بيش­تر از هزينه يک فرد عادي است. 15 تا 25 درصد کل هزينه­هاي سلامت در کشورهاي پيشرفته صرف درمان، پيشگيري و کنترل ديابت شده و 16 درصد هزينه­هاي بيمارستاني به ديابت تعلق دارد. هدف از مقاله حاضر معرفي راه­کارهاي پيشگيري اوليه و اثر بخشي هر کدام از اين راه­کارها است.

مواد و روش­ها: مقاله گردآوري شده حاصل بازنگري سيستماتيک مقالات، گزارش­هاي سازمان جهاني بهداشت و ساير کشورها در ارتباط با راه­کارهاي پيشگيري اوليه ديابت نوع دو با تأکيد بر هزينه اثربخشي آن­ها است.

يافته­ها: شش برنامه گسترده پيشگيري اوليه ديابت نوع دو مورد بحث است، که نتايج براساس افزايش سن بروز ديابت و افزايش عمر (سال­هاي زندگي) افراد ديابتي تخمين­زده شده است. برنامه شماره 1: اصلاح سبک زندگي کاري به­صورت برنامه گروهي، برنامه شماره 2: برنامه رسانه­اي سبک زندگي با حمايت اجتماعي، برنامه شماره 3: استفاده از روش­هاي جراحي براي افراد مبتلا به چاقي مرضي، برنامه شماره 4: برنامه­هاي اصلاح رفتاري براي افراد مبتلا به چاقي مزمن، برنامه شماره 5: برنامه براي زنان مبتلا به ديابت حاملگي، برنامه شماره 6: توصيه­هاي اصلاح سبک زندگي براي افراد مبتلا به ريسک فاکتورهاي ديابت نوع دو.

نتيجه­گيري: در مورد تعداد سال­هاي پيشگيري از ديابت، استفاده از برنامه شماره 3 بهترين اثربخشي و برنامه شماره 6 کم­ترين اثربخشي را داشته است. هم­چنين برنامه شماره 3 بيش­ترين اثربخشي و برنامه شماره 6 کم­ترين اثربخشي را در زمينه افزايش طول عمر افراد ديابتي داشته­اند. از نظر هزينه پيشگيري از ديابت به­طور ساليانه، برنامه شماره 3 با توجه به اينکه گروه هدف کوچک مي­باشد بسيار زياد است. اما برنامه شماره 1 با صرفه­ترين هزينه پيشگيري را داشته است. در زمينه هزينه هر سال زندگي حفظ شده، برنامه شماره 4 بيش­ترين هزينه اثربخشي را داشته­است. به­طور کلي خالص هزينه اثربخشي برنامه­هاي شماره 1، 2 و 4 بهترين اثر بخشي را داشته­اند. بنابراين جهت پيشگيري از ديابت نوع دو با توجه به محدود بودن منابع بخش بهداشت در کشور­هاي در حال توسعه مي­توان از اصلاح سبک زندگي افراد در محيط کار، بهره­گيري از برنامه­هاي رسانه­اي و حمايت­هاي اجتماعي و اصلاح رفتار مي­توان استفاده نمود.