بررسی ميزان خشونت خانگي و ارتباط آن با افسردگي در زنان

چکیده

مقدمه: خشونت خانگی يک اپيدمی رو به رشد جهانی است که می­تواند منجر به پيامدهای جسمی و روانی فراوانی شود، لذا اين مطالعه به­منظور تعيين ميزان خشونت خانگي و ارتباط آن با افسردگي در زنان مراجعه­کننده به واحد بهداشت خانواده مراکز بهداشتي درماني شهر تهران طراحی و اجرا شد.

مواد و روش­ها: اين پژوهش يک مطالعه مقطعی می­باشد که تعداد 811 نفر از زنان به روش نمونه­گيری طبقه­ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش­نامه بود که از طريق مصاحبه تکميل گرديد، برای تجزيه و تحليل داده­ها از آمار توصيفی و استنباطی (آزمون آماری کای دو، ضريب همبستگی پيرسون) استفاده شد.

يافته­ها: ميزان خشونت خانگی و افسردگی به­ترتيب 3/88% (خشونت جسمی 4/25%، خشونت خشونت عاطفـی 3/87% و خشونت جنسی1/39%) و 1/37% (افسردگی خفيف 7/28%، افسردگی متوسط 2/8% و افسردگی شديد 2/0%) بود. آزمون آماری کای دو ارتباط معناداری ميان هر سه نوع خشونت با وضعيت افسردگی (افسرده و غير افسرده) نشان داد، در مقايسه با گروه خشونت نديده نسبت شانس وقوع افسردگی در کسانی که خشونت عاطفی، خشونت جسمی، خشونت جنسی و خشونت را در طی سال گذشته تجربه کرده بودند به­ترتيب (344/5-85/1) CI144/3، (284/4-232/2) CI 092/3، (214/4-326/2) CI 132/3 و (281/6-003/2) CI 547/3 [با فاصله اطمينان 95%] بود.

نتيجه­گيری: با توجه به شيوع بالای خشونت خانگی و افسردگی و وجود ارتباط بين آن­ها، غربالگری روتين زنان از لحاظ مواجهه با خشونت خانگی و هم­چنين افسردگی از طريق برنامه­ريزی­های مناسب توصيه می­شود.