تأثير تمرینات اینتروال شدید برآسیب ناشی از ایسکمی- ریپرفیوژن میوکارد در رت‌های نر ویستار

چکیده

مقدمه: پیش‌‌شرطی‌سازی ایسکمی، اثرات حفاظتی در مقابل آسیب ناشی از ایسکمی- ریپرفیوژن میوکارد فراهم می‌کند. تمرینات ورزشی حالتی از پیش‌شرطی‌سازی ایسکمیک است كه از طریق کاهش فشار اکسیداتیو می‌تواند موجب کاهش اندازه ناحیه انفارکتوس پس از ایسکمی ریپرفیوژن گردد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات حفاظتی تمرینات اینتروال با شدت بالا بر فشار اکسایشی و آسیب ناشی از ایسکمی- ریپرفیوژن میوکارد در رت‌های نر نژاد ویستار بود.

مواد و روش‌ها: ۲۰ رت نر ویستار به‌طور تصادفی در دو گروه کنترل (10n=) و گروه تمرینات اینتروال شدید (10n=)  قرار داده شدند. موش‌های گروه تمرینی به مدت هشت هفته تمرینات اینتروال شدید (۵ جلسه در هفته، هر جلسه به مدت ۳۰ دقیقه) را انجام دادند. تمرینات اینتروال شدید شامل 10 مرحله فعالیت دویدن دو دقیقه‌ای با شدت 90 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی و یک دقیقه دویدن با شدت ۵۰ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بود. گروه کنترل در این مدت هیچ‌گونه فعالیتی نداشتند. ۷۲ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، حیوانات هر دو گروه با انسداد شریان پایین‌رونده قدامی میوکارد، تحت جراحی قرار گرفته و در شرایط ایسکمی (۳۰ دقیقه) ریپرفیوژن (۱۲۰ دقیقه) قرار گرفتند. پس از اتمام ایسکمی- رپرفیوژن، مالون‌دی‌آلدئید (MDA)، فعالیت آنزیم‌های گلوتاتیون پراکسیداز (GPX)، کاتالاز (CAT) و میلوپراکسیداز (MPO) و اندازه ناحیه انفارکتوس میوکارد اندازه‌گیری شد.

نتايج: نتایج نشان داد که ميزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز و میلوپراکسیداز متعاقب آسیب ناشی از ایسکمی- ریپرفیوژن بین گروه اینتروال شدید و گروه کنترل، تفاوت معناداری نداشت (05/0≤P). باوجود این، فعالیت آنزیم کاتالاز و محتوی گلوتاتیون میوکارد (004/0=P) در گروه تمرینات اینتروال به‌طور معناداری نسبت‌به گروه کنترل بیشتر بود. همچنین مشاهده شد كه غلظت مالون دی‌آلدئید در گروه تمرینی به‌طور معناداری نسبت‌به گروه کنترل بیشتر بود (006/0=P). علاوه بر اينها، اندازه ناحیه انفارکتوس نيز در گروه تمرینی نسبت‌به گروه کنترل کمتر بود (004/0=P).

نتیجه‌گیری: در نهایت می‌توان گفت که تمرینات اینتروال با شدت بالا با ایجاد شرایط پیش‌شرطی‌سازی ایسکمیک از طریق افزایش برخی از شاخص‌های آنتی‌اکسیدانی، اندازه ناحیه انفارکتوس ناشی از ایسکمی- ریپرفیوژن میوکارد را کاهش می‌دهد و می‌تواند به‌عنوان یک روش مهم پیشگیرانه جهت جلوگیری از اتفاقات ایسکمیک میوکارد مورد توجه قرار گیرد.