امید به زندگی روستانشینان ایران براساس داده¬های تصحیح شده زیج حیاتی سال 1387
DOI::
https://doi.org/10.22100/jkh.v5i0.976کلمات کلیدی:
امید به زندگی، جمعیت روستایی، زیج حیاتیچکیده
مقدمه: امید به زندگی یکی از مهمترین اندازههای خلاصهای(Summary Measures) است که بهمنظور مقایسه میزانهای مرگ در یک کشور، بین کشورها و همچنین در زمانهای مختلف مورد استفاده قرار میگیرد. این مطالعه با هدف برآورد امید زندگی و شاخصهای میرایی در جمعیت روستایی کشور با استفاده از زیج حیاتی طراحی شده است. بدین منظور با استفاده از جدیدترین روشهای محاسبه امید به زندگی که توسط سازمان بهداشت جهانی ارايه شده برای اولین بار در کشور به تصحیح دادهای زیج حیاتی پرداخته و امید به زندگی بدو تولد محاسبه شده است.
مواد و روشها: لازمه محاسبه امید به زندگی با استفاده از جداول عمر دورهای میزانهای میرایی اختصاصی سنی است. برای برآورد صحیح میزانهای مرگومیر لازم است که دادهها از نظر کم شماری تصحیح گردند. بهمنظور اصلاح کم شماری میزان مرگومیر بزرگسالان از روش تعادل رشد براس(Growth Balance Method) استفاده شده است که این روش برای گروه سنی زیر 5 سال مناسب نیست، به همین دلیل با استفاده از نتایج مطالعه سلامت و جمعیت (DHS) سال 1379 به تصحیح کم شماری میزان مرگ برای این گروه سنی پرداخته شده است.
يافتهها: در این مطالعه میزان مرگ تصحیح شده کودکان زیر 5 سال در پسران و دختران به ترتیب 4/29 و 1/21 در هزار تولد زنده بوده است. خطر مرگ تصحیح شده بزرگسالان 15 تا 59 ساله در مردان و زنان بهترتیب 162/0 و 098/0 بوده است. امید به زندگی بدو تولد تصحیح شده در مردان 72/71 و در زنان 6/74 سال بوده است.از نظر درصد کامل بودن دادههای مرگ زیج حیاتی مقدار این شاخص برای مردان90% و برای زنان 7/78% بوده است.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر میتوان گفت که دادههای مرگ گزارش شده زیج حیاتی منبع مناسبی برای محاسبه امید به زندگی و سایر شاخصهای مرگومیر میباشد و میتوان از آن برای مقایسه میزانهای مرگ بین استانهای مختلف و طی سالیان گذشته استفاده نمود.
دانلود
چاپ شده
شماره
نوع مقاله
مجوز
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
