ارتباط‌سنجی تشکیل بیوفیلم با حضور ژن‌های esp و gelE در ایزوله‌های بالینی انتروکوکوس فاسیوم در بیمارستان امام حسین شاهرود

چکیده

مقدمه: انتروکوکوس فاسیوم (Enterococcus faecium) یک پاتوژن بیمارستانی مهم است که به‌دلیل توانایی‌ در تشکیل بیوفیلم، شناخته می‌شود، ویژگی‌ای که به ویرولانس و مقاومت در برابر درمان‌های آنتی‌بیوتیکی کمک می‌کند. درک مکانیسم‌های زیربنایی این قابلیت در ایزوله‌های بالینی اهمیت بسیاری دارد. این مطالعه به بررسی ویژگی‌های فنوتیپی و مولکولی مرتبط با تولید بیوفیلم در سویه‌های انتروکوکوس فاسیوم ایزوله‌شده از نمونه‌های بالینی مختلف می‌پردازد.

مواد و روش‌‌‌ها: در مجموع 88 انتروکوکوس فاسیوم از بیماران بستری و سرپایی بیمارستان امام حسین شاهرود در طی سال‌های 1402-1401 جمع‌آوری شد. ایزوله‌های به‌دست آمده از لحاظ مورفولوژی کلونی، آزمون‌های شناسایی گونه و آزمون‌های بیوشیمیایی مورد بررسی قرار گرفتند. ارزیابی فنوتیپی تولید بیوفیلم با روشCongo Red Agar  (CRA) وMicro Titer Plate  (MTP) انجام گرفت. برای شناسایی گونه و حضور ژن‌های esp و gelE از روش PCR استفاده شد.

نتایج: این مطالعه 60 (1/68%) و 76 (3/86%) ایزوله‌ها با روش CRA و MTP قادر به تولید بیوفیلم بودند. بیشترین نمونه‌ها از ادرار (8/48%)، خون (1/18%) بود؛ که 4/95%، 2/81% و 7/77% از ایزوله‌های جدا شده از آنها تولیدکننده بیوفیلم بودند. نتایج PCR نشان داد که 6/30% ایزوله‌ها دارای ژن esp و ۴/۵۳% حاوی ژن gelE بودند و 100% آنها قادر به تولید بیوفیلم بودند که 9/7% از ایزوله‌های حاوی ژن esp و 1/10 از ایزوله‌های حاوی ژن gelE بیوفیلم قوی تشکیل دادند.

نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه ما نشان داد که اکثر نمونه‌های بالینی، تولیدکننده بیوفیلم هستند و ژن‌های esp و gelE نقش مهمی در تشکیل بیوفیلم در بیماران ایفا می‌کنند. این موضوع نه تنها نشان دهنده گسترش آلودگی و بروز بیماری‌های جدی است؛بلکه همچنین پیشرفت فزآینده الگوهای مقاومت دارویی را نیز برجسته می‌کند.