برآورد ظرفیت هوازی و ظرفیت کار فیزیکی در کارگران

نویسندگان

  • Sedeghe Hosseinabadi
  • Peiman Hamidi Bagejan
  • Hossein Ebrahimian
  • Abdollah Barkhordari
  • Tahere Raei Bandpe

DOI::

https://doi.org/10.22100/jkh.v8i3.34

کلمات کلیدی:

ظرفیت هوازی، ظرفیت کار فیزیکی، کارگر، نورد لوله

چکیده

مقدمه: اندازه‌گیری حداکثر ظرفیت هوازی، اهمیت زیادی در ایجاد تناسب و تطابق فیزیولوژیک بین کارگر و کار دارد. این مطالعه با هدف برآورد ظرفیت هوازی و ظرفیت کار فیزیکی کارگران بخش گالوانیزه شرکت نورد لوله سمنان و نیز تعیین فراوانی نسبی کارگران دارای شغل متناسب با ظرفیت کار فیزیکی انجام شده است.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، 50 نفر از کارگران مرد بخش گالوانیزه شرکت نورد لوله سمنان به‌روش تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. از روش شاهنواز و تاکسورت (tuxworth & shahnavaz) برای اندازه‌گیری حداکثر ظرفیت هوازی این افراد استفاده شد. داده‌هاي به‌دست‌آمده پس از ورود به نرم‌افزارSPSS  به كمك آزمون‌هاي آماري t مستقل و ضريب همبستگي تجزيه‌و‌تحليل شدند.

نتايج: میانگین حداکثر ظرفیت هوازی کارگران مورد مطالعه 33/0±88/2 لیتر در دقیقه و میانگین ظرفیت کار فیزیکی آنها 54/0±76/4 کیلوکالری بر دقیقه برآورد گردید. ارتباط معناداری بین ظرفیت هوازی با شاخص توده بدن و بین ظرفیت هوازی (برحسب میلی‌لیتر برکیلوگرم بر دقیقه) با سن وجود داشت. نتایج نشان داد که 36% از كارگران در طول شیفت ‌کاری برای انجام وظایف شغلی، انرژی بیشتری از ظرفیت کار فیزیکی خود مصرف می‌کردند.

نتیجه‌گیری: باتوجه به طبقه‌بندی سازمان بین‌المللی کار، میانگین ظرفیت کار فیزیکی کارگران مورد مطالعه، در رده میزان انرژی مصرفی در کار سبک قرار می‌گیرد. بنابراین به‌طور متوسط این کارگران دارای توانایی جسمانی انجام کارهای سبک یا کمتر هستند. بیش از یک‌سوم این کارگران نیز نیازمند تعدیل وظایف شغلی با تغییر شغل خود به شغلی با مصرف انرژی کمتر هستند.

مراجع

Arts FJ, Kuipers H, Jeukendrup AE, Saris WH. A short cycle ergometer test to predict maximal workload and maximal oxygen uptake. Int J Sports Med 1993;14(8):460-4.

Habibi E, Dehghan H, Zeinodini M, Yousefi H, Hasanzadeh A. A study on work ability index and physical work capacity on the base of fax equation vo2 max in male nursing hospital staff in Isfahan, Iran. Int J Preventive Medicine 2012;3(11):776-782.

Malek MH, Housh TJ, Berger DE, Coburn JW, Beck TW. A new non-exercise-based VO2-max prediction equation for aerobically trained men. J Strength Cond Res 2005;19(3):559-65.

Zoladz JA, Duda K, Majerczak J. VO2/power output relationship and the slow component of oxygen uptake kinetics during cycling at different pedaling rates: relationship to venous lactate accumulation and blood acid-base balance. Physiol Res1998; 47(6):427-38.

Choobine A, Tabatabai H, Barzide M. Estimation of aerobic capacity (VO2-max) and study of its associated factors among male workers of industrial factories in sepidan/fars province, 2009. Sci Med J 2011;10(1):1-12.

Vossoughi Sh. Assessment of physical work capacity in health personnel and the protection of man [dissertation]. Tehran University of Medical Sciences;1993.

Valipour F, Khavanin A, Asiliyan H, Pourtaghi Gh. H, Mohebi HA, Jonaidi N, et al. Measurement of physical work capacity (pwc) for iranian military ‎personnel in different condition chamber laboratory clime (Normal and ‎Very Heat Humid).‎ Journal of Military Medicine 2007;9(1):67-72.[Persian].

Motalebi M. Assessment of work ability in workers employed in machining industry and provide appropriate scientific methods for selecting workers for physical work [dissertation]. Tarbyat Modares University;1994.

Tuxworth W, Shahnavaz H. The design and evaluation of a step test for the rapid prediction of physical work capacity in an unsophisticated industrial work force. Ergonomics 1977; 20(2):181-91.

Ainsworth BE, Haskell WL, Leon AS, David R, Jacobs JR, Henry J, et al. Compendium of physical activities: classification of energy costs of human physical activities. Med Sci Sports Exerc 1993;25(1):71-80.

WHO. Physical status: the use and interpretation of anthropometry. Report of a WHO Expert Committee. WHO Technical Report Series 854. Geneva: World Health Organization, 1995.

Olson MS, Willford HN, Blessing DL, Wilson GD, Halpin G. A test to estimate VO2-max in females using aerobic dance, heart rate, BMI, and age. J Sports Med Phys Fitness 1995;35(3):159-68.

Bradshaw DI, George JD, Hyde A, LaMonte MJ, Vehrs PR, Hager RL, et al. An accurate VO2-max nonexercise regression model for 18-65-year-old adults. Res Q Exerc Sport 2005;76(4):426-32.

Petrella RJ, Koval JJ, Cunningham DA, Paterson DH. A Self-Paced step test to predict aerobic fitness in older adults in the primary care clinic. J Am Geriatr Soc 2001;49(5):632-8.

Kline GM, Porcari JP, Hintermeister R, Freedson PS, Ward A, McCarron RF, et al. Estimation of VO2-max from a one-mile track walk, gender, age, and body weight. Med Sci Sports Exerc 1987; 19(3):253-9.

Chaterjee S, Mitra SK, Samanta A. Aerobic capacity of the brick-field workers in eastern India. Ind Health 1994;32(2):79-84.

Betik AC, Hepple RT. Determinants of VO2-max decline with aging: an integrated perspective. Appl Physiol Nutr Metab 2008; 33(1):130-40.

Byars A, Greenwood M, Greenwood L, Simpson WK. The effectiveness of a pre-exercise performance drink (PRX) on indices of maximal cardiorespiratory fitness. J Int Soc Sports Nutr 2006;12(3):56-9.

Klausen K, Andersen C, Nandrup S. Acute effects of cigarette smoking and inhalation of carbon monoxide during maximal exercise. Eur J Appl Physiol Occup Physiol 1983;51(3):371-9.

Virtanen M, Vahtera J, Pentti J, Honkonen T, Elovainio M, Kivimki M. Job strain and psychologic distress influence on sickness absence among Finnish employees. Am J Prev Med 2007;33(3):182-7.

دانلود

چاپ شده

2013-05-31

شماره

نوع مقاله

مقاله پژوهشي

مقالات بیشتر خوانده شده از همین نویسنده

<< < 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 > >>