بررسي نقش پيش‌بيني‌‌كنندگي تاب‌آوري، حمايت اجتماعي و هوش معنوي در بهزيستي فاعلي مادران داراي دانش‌آموزان كم‌توان ذهني

چکیده

مقدمه: باتوجه به اثرات مثبت تاب‌آوري، حمايت اجتماعي و هوش معنوي بر انطباق مثبت و رشد فرد در شرایط مشکل، هدف از اجراي این پژوهش بررسی نقش پیش‌بینی‌کنندگی تاب‌آوري، حمایت اجتماعی و هوش معنوي در بهزيستي فاعلي مادران داراي دانش‌آموزان كم‌توان ذهني است.

مواد و روش‌ها: اين پژوهش يك مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است كه جامعه آماری آن، کليه مادران (436 نفر) دانش‌آموزان کم‌توان‌ذهنی آموزش‌پذیر مشغول به تحصیل در مدارس استثنایی شهر اراک در سال تحصیلی 96-1395 بود. بدين منظور، 216 نفر از مادران مدرسه استثنایی نور در شهر اراک به روش نمونه‌گیری در دسترس از جامعه انتخاب شده‌‌اند. ابزارهای گردآوری اطلاعات، شامل پرسشنامه حمایت اجتماعی واکس، مقياس سنجش هوش معنوي کینگ، مقياس تاب‌آوري کانر و دیویدسون، مقياس شادکامی فاعلي ليوبومرسکي و لپر و مقياس رضايت از زندگي دينر بودند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه استفاده شد.

نتایج: نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که تاب‌آوري، حمايت اجتماعي و هوش معنوي با بهزيستي فاعلي و ابعاد آن (شادكامي و رضايت از زندگي) رابطه مثبت معنی‌دار دارد. همچنين نتايج رگرسيون چندگانه نشان داد كه هوش معنوي (42/0=B)، حمايت اجتماعي (37/0=B) و تاب‌آوري (11/0=B) می‌تواند تغییرات مربوط‌به بهزيستي فاعلي را در مادران دانش‌آموزان کم توان ذهنی، به‌صورت معنی‌داری پیش‌بینی کند و 43 درصد از واریانس بهزيستي فاعلي توسط این متغیرها تبیین می‌شود.

نتیجه‌گیری: با افزایش هوش معنوي، حمایت اجتماعی و تاب‌آوری می‌توان بهزیستی فاعلي (شادكامي و رضايت از زندگي) را در مادران افزایش داد.