بررسی اپیدمیولوژیک موارد حیوان گزیدگی در شهرستان شاهرود

نویسندگان

  • Mohammad Amiri دانشگاه علوم پزشکي شاهرود- دانشکده بهداشت- دکتراي مديريت خدمات بهداشتي درماني
  • Ahmad Khosravi دانشگاه علوم پزشکي شاهرود- دانشكده پزشكي- گروه علوم پايه

DOI::

https://doi.org/10.22100/jkh.v4i3.232

کلمات کلیدی:

حيوان گزيدگي، اپيدميولوژي، هاري، شاهرود

چکیده

مقدمه: هاری، بیماری عفونی دستگاه عصبی مرکزی است که همه پستانداران و انسان را مبتلا می­کند. مطالعه حاضر به­منظور بررسی اپیدمیولوژی بیماری هاري در شهرستان شاهرود صورت گرفته است.

مواد و روش­ها: در اين مطالعه توصیفی داده­های مرتبط با کلیه موارد حیوان گزیدگی در شهرستان شاهرود در سال 1387 بر اساس اطلاعات موجود در دفاتر ثبت موارد حیوان­گزیدگی شهرستان جمع­آوری گردید.

نتايج: در طي سال 1387 كل موارد حيوان گزيدگي 588 مورد بوده كه اکثریت آن­ها (1/82%) مرد بوده و محل سكونت 7/35%  افراد شهر و 3/64% روستا بود. تنها دو مورد از موارد حيوان­گزيده غيرايراني بودند. میزان بروز در شهر 129 و در روستا 497 در صد هزار نفر گزارش شده که به­طور معناداری بیش­تر از شهر می­باشد. از كل موارد مورد گزش، 159 نفر (27%) در شهر و 429 نفر (73%) در روستا مورد گزش حيوانات قرار گرفته بودند. نوع حيوانات گزنده در اغلب موارد سگ (1/79%) و گربه (6/12%) بوده و گرگ، روباه و شغال در 12 نفر از موارد به­عنوان عامل گزش گزارش شده­اند. همه موارد گزش، واكسيناسيون خود را كامل نموده و در 3/82% حيوان گزنده پس از 10 روز زنده و 2% مرده و 6/15% وضعيت حيوان گزنده پس از 10 روز نامعلوم گزارش شده است. ميزان بروز ساليانه حيوان گزيدگي در شهرستان، 246 در صدهزار نفر محاسبه گردید.

نتيجه­گيري: حيوان­گزيدگي هنوز يكي از مشكلات مهم بهداشت عمومي است كه فعاليت­هاي آموزشي همراه با بهبود همكاري­هاي برون­بخشي مي­تواند نقش به­سزايي در كنترل موارد آن داشته باشد.

مراجع

Tabatabayi M, Zahrayi M, Ahmad-Nia H, Ghotbi M, Rahimi F, Gooya MM. Principle of prevention and surveillance of diseases. 1st ed.. Tehran: Ministry of Health and Medical Education & Roh- Ghalam;2005.[Persian].

Zeinali M, Fayaz A, Nadim A. Animal bites and rabies: situation in Iran. Arch Iran Med 1999;2:120-124.

Eslamifar A, Ramezani A, Razzaghi-Abyaneh M, Fallahian V, Mashayekhi P, Hazrati M, et al. Animal bites in Tehran, Iran. Arch Iran med 2008;11(2):200-202.

Warrell DA. Rhabdoviruses: rabies and rabies-related viruses. In: Weatherall DJ, Ledingham JGG, Warrell DA, editors. Oxford textbook of medicine. 2nd ed. Oxford: Oxford Medical Publication;1986.

Quiles-Cosme GM, Perez-Cardona CM, Aponte-Ortize FI. Descriptive study of animal attacks and bites in the municipality of San Juan, Puerto Rico, 1996-1998. P R Health Sci J 2000;19(1):39-47.

Takayama N. Study on the subjects received postexposure rabies vaccination in our vaccine clinic. Kansenshongaku Zasshi 1995;69(1):73-78.

Kilic B, Unal B, Semin S, Konakci SK. An important public health problem: rabies suspected bites and post exposure prophylaxis in a health district in Turkey. Int J Infect Dis 2006;10(3):248-254.

Freeman AJ, Senn DR, Arendt DM. Seven hundred seventy eight bite marks: analysis by anatomic location, victim and biter demographics, type of crime, and legal disposition. J Forensic Sci 2005;50(6):1436-1443.

Rasania SK, Bhalla S, Khandekar J, Pathi S, Matta S, Singh S. Post exposure management of animal bite cases attending a primary health center of Delhi. J Common Dis 2004;36(3):195-198.

دانلود

چاپ شده

2009-12-29

شماره

نوع مقاله

مقاله پژوهشي

مقالات بیشتر خوانده شده از همین نویسنده

1 2 3 > >>