بررسي تريكومونيازيس در زنان مراجعه¬كننده به درمانگاه زنان و مراكز بهداشتي درماني شهر يزد در سال 85

نویسندگان

  • Samad Etminan دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد- گروه انگل شناسي پزشكي
  • Mahshid Bokaee دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد- گروه مامايي

DOI::

https://doi.org/10.22100/jkh.v2i3.243

کلمات کلیدی:

شیوع، تریکومونیازیس، واژنیت

چکیده

مقدمه: تریکوموناس واژینالیس تک­یاخته انگلی می­باشد که مسبب تریکومونیازیس در انسان می­باشد. این بیماری از بیماری­های منتقله از راه جنسی است که به­لحاظ انتشار جهانی، اهمیت دارد. این بیماری طیف وسیعی از نشانه­های بالینی از جمله التهاب شدید و سوزش توأم با ترشحات بد­بو و خارش را به­دنبال دارد. برآوردهای اخیر بیماری در جهان مؤید این است که بالغ بر 170میلیون نفر در جهان به این بیماری مبتلا هستند. هدف از انجام این تحقیق برآورد میزان شیوع و تعیین رابطه بین برخی علایم مؤثر نظیر عوامل دموگرافیک و نشانه­های بالینی بیماری بود.

مواد و روش­ها: پژوهش حاضر مطالعه­ای مقطعی است که در آن 384 نفر از مراجعین به مراکز بهداشتی، درمانی شهر یزد در یک دوره یک­ساله توسط مامای آموزش دیده مورد معاینه و مصاحبه قرار گرفتند. در این معاینه علاوه بر مشاهده بالینی، دو نمونه با استفاده از سوآپ کتانی استریل از ناحیه فورنیکس خلفی و سرویکس برداشت شد. نتایج آزمایشات مربوط به گسترش مرطوب و کشت نمونه­ها و آزمون pH پس از درج در پرسش­نامه به­منظور تعیین شیوع و هم­بسته­های آن با استفاده از آزمون  χ2 تحلیل گردیدند.

نتایج: در این مطالعه ملاحظه گردید که 8 نفر (1/2%) طی روش مشاهده مستقیم گسترش مرطوب و 10 نفر (6/2%) به روش کشت نمونه­ها مثبت تشخیص داده شدند. رابطه معنی­داری بین شغل افراد و ابتلا به بیماری دیده نشد (05/0P>)، ولی ارتباط معنی­داری بین شیوع ابتلا به تریکومونیازیس و تعداد دفعات زایمان به­دست آمد (003/0 P=).

نتیجه­گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که میزان شیوع تریکومونیازیس اگر چه نسبت به معدودی از پژوهش­ها افزایش اندکی یافته است اما نسبت به بسیاری از مطالعات دیگر در این زمینه کاهش چشمگیری را نشان می­دهد که به­نظر می­رسد عوامل دموگرافیک و فرهنگی بیش­ترین نقش را در بروز این کاهش ایفاد نموده­اند.

مراجع

Schwebke JR, Burgess D. Trichomoniasis. Clinic Microbio Rev 2004; 17(4): 794- 803.

Arroyo R, Gonzalez-Robles A, Martinez-Palomo A, Alderete JF. Signalling of trichomonas vaginalis for amoeboid transformation and adhesion synthesis follows cytoadherence. Mol Microbiol 1993; 7: 299- 309.

Karaca M, Bayram A, Kocoglu M, Gocmen A, Eksi F. Compartion of clinical diagnosis and microbiological test result in vaginal infections. Clin Exp Obstet Gynecol 2005; 32(3): 172- 4.

Harrison S. Principles of Internal Medicine: Part 6.Infection diseases section. 16nd ed. New York: MC Growhill; 2005. p. 119 - 121.

غفاری سلمان، فرید معیر حسين، شادزی شهلا. تعیین حساسیت و ویژگی آزمایش گسترش مرطوب در برابر کشت به¬عنوان روش استاندارد تشخیص تریکومونیازیس. طب و تزکیه پاییز 1378؛ شماره34: صفحات 18 تا 28.

SpaIegel C. Vaginitis. Clin Lab 1998; 9(3): 525- 533.

Markarian D, Popova E, Arshhba A. Cases of Down’s syndrome in children of young parents with choronic inflammatory genital diseases and secondary disorders of spermatogenesis. Akusb Ginekol (Mosk) 1990; (5):38- 41.

Claeys P, Gonzalez C, Gonzalez M. Van Renterghem L, Temmerman M. Prevalence and risk factors of sexually transmitted infections and cervical neoplasia in women's health clinics in Nicaragua. Sex Transm Infect 2002; 78(3): 204- 7.

Andrews WW, Klebanoff MA, Thom EA. Midpreg-nancy genitourinary tract infection with Chlamydia trachomatis: Association with subsequent preterm delivery in women with bacterial vaginosis and trichomonas vaginalis. Am J Obstet Gynecol 2006; 194(2):493- 500.

Moodley P, Wilkinson D, Connolly C. Trichomonas vaginalis is associated with pelvic inflammatory disease in women infected with human immunodefici-ency virus. Clin Infect Dis 2002; 34:519- 22.

Cates W. Estimates of the incidence and prevalence of sexually transmitted diseases in the United States: American Social Health Association Panel. Sex Transm Dis 1999; 26: 52- 56.

Swygard H, Acsena M, Hobs S. Trichomoniasis: Clinical manifestations, diagnosis and manengment. Sex Transm Infect 2004; 80: 91- 95.

بقایی مهدي، معمارزاده زهرا. فراوانی نسبی آلودگی به تریکومونیازیس در شهرستان اصفهان: سال 75-1374. پژوهش در علوم پزشکی؛ سال1380؛ شماره 6: صفحات 108تا 112.

فرهمند مهين، رضائيان مصطفي. شیوع تریکومونیازیس در خانم¬های مراجعه¬کننده به درمانگاه تنظیم خانواده با استفاده از محیط کشت ودید مستقیم درشهر تهران. طب و تزکیه 1375؛ شماره 22: صفحات 27 تا 31.

پرهيزگار سعيد، مشفع عبدالعلي. فراوانی عفونت¬های سرویکو واژینال در نمونه¬های پاپ اسمیر یاسوج 79-1378. ارمغان دانش 1381؛ سال 7، شماره 28: صفحات 37 تا 44.

پلاسيد علي¬اصغر. بررسی تریکوموناس واژینالیس. پایان¬نامه دکترای تخصصی، تهران: دانشکده بهداشت، دانشگاه تهران، 1344.

تامارا جميل¬زاده مغانلو. تریکومونیازیس و علایم آن. پایان¬نامه دکترای داروسازی، تهران: دانشكده بهداشت دانشگاه تهران، 1344 .

.معتکف محمد. تریکومونیازیس دستگاه تناسلی و بررسي آن در بیماران بخش¬های زنان و مامایی دانشکده پزشکی دانشگاه فردوسی مشهد. پایان¬نامه دانشکده پزشکی 1356؛ سال20، صفحات 89 تا 84 .

فريد معيرحسين، جلاير طهماسب، مهدوی مهدي. بررسی آلودگی با تریکوموناس واژینالیس در مراجعین به درمانگاه¬های زنان و مامائی دانشکده پزشکی دانشگاه اصفهان. بهداشت ایران 1357؛ سال 7، شماره 180: صفحات 174 تا 175.

شهابی قربان¬علي. بررسی تریکومونیازیس و رابطه آن با عوامل قارچی و میکروبی در زنان مراجعه¬کننده به بخش سیتولوژی و میکروب شناسی آزمایشگاه مرکز بهداشت شهرکرد. پایان¬نامه كارشناسي ارشد، تهران: دانشگاه علوم پزشکی تهران، 66- 1367.

ديباجی رضا. بررسی روش¬های تشخیص آزمایشگاهی تریکومونیازیس و شیوع آن در ندامتگاه مرکزی تهران. پایان نامه كارشناسي ارشد، تهران: دانشگاه علوم پزشکی تهران، 1368.

اکبری عيدگاهی محمد. تریکومونیازیس در مراجعین به مراکز بهداشتی درمانی و آزمایشگاهی مشهد و بررسی آنتی¬بادی سرمی بیماران به روش ایمن و فلورسانس غیر¬مستقیم. پایان¬نامه كارشناسي ارشد اصفهان: دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، 69- 1368.

رجبی پرويز، حکمتی مقدم سعيد، عطاری پور شهاب. بررسی فراوانی عفونت¬های سرویکو واژینال در2600 پاپ اسمیر در اصفهان. پژوهش در علوم پزشکی ايران؛ سال 2، شماره 3: صفحات 147 تا 151.

شهبازی عباس، فلاح اسماعيل، صفائيان رسول. میزان آلودگی به انگل تریکو موناس واژینالیس در زنان مراجعه¬کننده به مراکز بهداشتی– درمانی تبریز و باسمنج 78-1377. پژوهش در پزشکی ايران 1380: سال 25، شماره 4 : صفحات 231 تا 234.

Adu-Sarkodie Y, Opoku BA, danso K, Weiss H, Mabey D. Comparison of latex agglutination, wet preparation, and culture for the detection of trichomonas vaginalis. Sex Transm Infect 2004; 80:201- 203.

Schwebke JR, Burgess D. Trichomoniasis. Clin Micr-obiol Rev 2004; 17: 794- 803.

Braun A, wald E, Harrison S. Principal and internal medicine. New York: McGraw-hill 2000.

Swygard H, Sena A, Hobbs M, Cohen MS. Trichomoniasis: Clinical manifestations, diagnosis and management. Sex Transm Infect 2004; 80: 91- 95.

Bowden F, Garne P. Trichomonas vaginalis epidemio-logy: Parameterising and analysing a model of treatment interventions. Sex Transm Infect 2000; 76: 248- 256.

Schmid G, Narcisi D, Mosur E, Secor E. Prevalence of metronidazole resistant Trichomonas vaginalis in a gynecology clinic. J Reprod Med 2001; 46: 545.

Land K, Delgadillo-Correa J, Tachezy S. Targeted gene replacement of a ferredoxin gene in trichomonas vaginalis does not lead to metronidazole resistance. Mol Microbiol 2004; 51: 115- 122.

شريفی ايرج، خاتمی محمد، طهورث کرمانی علي. شیوع تریکومونیازیس در خانم¬های مراجعه¬کننده به درمانگاه ولی عصر و مرکز بهداشتی درمانی شهر سیرجان . مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمان 1373؛سال 1، شماره 3: صفحات 125 تا 127.

انگوری جلال، غفاری سينا. بررسی شیوع تریکومونیازیس و ارتباط آن با واژنیت قارچی و برخی زمینه¬های مساعد کننده در زنان مراجعه¬کننده به مراکز شهید بهشتی و سیدالشهدا اصفهان . پایان¬نامه کارشناسی ارشد، اصفهان : دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، 1372.

دانلود

چاپ شده

2007-12-10

شماره

نوع مقاله

مقاله پژوهشي

مقالات بیشتر خوانده شده از همین نویسنده

<< < 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 > >>