رده‌بندي وضعيت عوامل خطر بيماري‌هاي غيرواگير در استان‌هاي مختلف ايران با استفاده از روش‌هاي چند متغيره عاملي
DOI::
https://doi.org/10.22100/jkh.v12i4.1808کلمات کلیدی:
بیماری‌های غیرواگیر، بیماری‌های مزمن، عوامل خطر، تحليل چند متغيره، تحليل عاملي، نقشه‌بندی، خوشهبندیچکیده
مقدمه: بيماري‌هاي غيرواگير به متغیرهای خطرزا مثل مصرف دخانيات، تغذيه نامناسب و نبود تحرک بدني وابسته هستند. هدف از اين مطالعه، به‌کارگيري روش عاملي در استخراج شاخص تلفيق يافته‌اي از متغیرهای خطرزا و رتبه‌بندي استان‌ها براساس آن مي‌باشد.
مواد و روش‌ها: داده‌هاي اين مطالعه، شامل 20 متغیر خطرزا به تفکيک استان و جنسيت در افراد گروه سني 15 تا 64 سال، برگرفته از گزارش سازمان نظارت عوامل خطر بيماري‌هاي غيرواگير در ايران در سال 1388 مي‌باشد. تحلیل عاملي، با به‌کارگيري روش مؤلفه‌هاي اصلي، جداگانه براي مردان و زنان انجام گرفت. در نهايت با محاسبه امتيازات عاملي براساس عامل اول، استان‌ها رتبه‌بندي شدند.
نتايج: براساس عامل اول، براي مردان، به‌ترتيب استان‌هاي آذربايجان شرقي، قم، اردبيل و مازندران بيشترين خطر ابتلا به بيماري‌هاي غيرواگير و استان‌هاي سيستان و بلوچستان، خراسان جنوبي، کرمان و هرمزگان کمترين خطر را داشتند. در زنان، به‌ترتيب استان‌هاي مازندران، قم، کرمانشاه و آذربايجان شرقي بيشترين خطر و استان‌هاي سيستان و بلوچستان، خراسان جنوبي، چهارمحال و بختياري و هرمزگان کمترين خطر را داشتند.
نتیجه‌گیری: نتايج حاصل از اين مطالعه نشان داد كه تجزیه و تحلیل عاملي به‌خوبي مي‌تواند سيماي خطر ابتلا به بيماري‌هاي غيرواگير را در استان‌هاي مختلف ايران نشان دهد. همچنین براساس نتايج مطالعه حاضر استان‌هايي که خطر بالاتري در ابتلا به بيماري‌هاي غيرواگير دارند نيازمند توجه بيشتر مسئولين جهت ارایه آموزش‌هاي تغذيه‌اي و بهداشتي هستند.
چاپ شده
شماره
نوع مقاله
مجوز
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
