بررسی ارتباط افسردگی و کیفیت زندگی در سالمندان مقیم و غیر‌مقیم سرای سالمندان شهرستان شاهرود

چکیده

مقدمه: افزايش سريع تعداد سالمندان در كشور مسأله نگران‌كننده‌اي براي تأمين نيازهاي اين گروه سني در زمينه‌هاي بهداشت، سلامت و رفاه آنان به حساب مي‌آيد. در اين ميان اقامت سالمندان در سراهاي سالمندان نيز پديده‌اي است كه رو به افزايش بوده و اثرات اين پديده بر سلامت جسمي و رواني سالمندان غيرقابل انكار است. هدف از اين مطالعه تعیین ارتباط افسردگی و کیفیت زندگی سالمندان مقیم و غیر‌مقیم سرای سالمندان مي‌باشد.

مواد و روش‌ها: در مطالعه تحلیلی- مقطعي حاضر تعداد 315 نفر از سالمندان انتخاب شدند بدین صورت که80 نفر از ساکنان خانه سالمندان شهرستان شاهرود (39/25%) و همچنین 235 نفرسالمندان غیر‌مقیم (جامعه) (61/74%) به شیوه نمونه‌گیری غیرتصادفی در دسترس در سال 1393 انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، فرم کوتاه افسردگی سالمندان (GDS) جهت تعیین افسردگی و پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 (فرم کوتاه) برای مقیاس کیفیت زندگی بود که از طریق مصاحبه چهره به چهره با سالمندان تکمیل گردید. پس از تکمیل پرسشنامه‌ها، تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 16 انجام گرفت.

نتايج: میانگین سن سالمندان مورد پژوهش در گروه سالمندان مقیم سرای سالمندان (38/67) و غیر‌مقیم (17/66) بود. همچنین سطح نمره افسردگي هر دو گروه در حد متوسط قرارداشت. ارتباط معنادار و همبستگی مثبت بین ابعاد جسمی و روانی و نمره کل کیفیت زندگی با نمره افسردگی سالمندان مقیم سرای سالمندان وجود داشت (003/0=P) ولی در سالمندان غیرمقیم و همچنین در مجموع سالمندان ارتباط معنادار بین متغیرهای ذکرشده وجود نداشت (33/0=P).

نتیجه‌گیری: با‌توجه به نتایج این مطالعه تأثیر منفی سکونت سالمندان در مراکز نگهداری بر بسیاری از جوانب زندگی این افراد مشخص شد و تشویق هر چه بیشتر خانواده‌های دارای سالمند به نگهداری آنان تحت حمایت خود به‌عنوان بهترین راه پیشگیری از بسیاری از مشکلاتی که ممکن است برای آنها رخ دهد، پیشنهاد می‌گردد.