بررسي عوامل ميكروبي در استفاده¬كنندگان روش¬هاي هورموني و جراحي پيشگيري از بارداري
DOI::
https://doi.org/10.22100/jkh.v5i1.155کلمات کلیدی:
روش¬هاي هورموني پيشگيري از بارداري، روش¬هاي جراحي پيشگيري از بارداري، زنان، عوامل ميكروبيچکیده
مقدمه: واژينيت از شایعترین تشخیصهای ژنیکولوژیک است که سالانه درصد قابل توجهی از ویزیتهای سرپایی را به خود اختصاص میدهد. پژوهش حاضر با هدف بررسي عوامل ميكروبي شايع در استفادهكنندگان روشهاي هورموني و جراحي پيشگيری از بارداری در مراجعين به مراكز بهداشتي درماني شهر همدان انجام شده است.
مواد و روشها: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي تحليلي است. 160 نفر ازمراجعین به مراکز بهداشتی درمانی شهر بر اساس نمونهگيري سهميهاي انتخاب شدند. از واحدهاي مورد پژوهش علاوه بر شرح حال و مشخصات دموگرافيك، از ترشحات واژن آنان جهت بررسي لام مرطوب، رنگآميزي گرم و كشت، نمونهبرداري انجام شد. روش تجزيه و تحليل دادهها، آمار توصيفي و استنباطي بود و دادههای بهدست آمده با استفاده از نرمافزار SPSS مورد آناليز قرار گرفت.
نتايج: نتايج پژوهش نشان داد كه اكثريت واحدهاي مورد پژوهش در گروه روش طبيعي (50%) و در روشهاي جراحي (5/72%) داراي علايم بالینی بودند، در حاليكه در روشهاي هورموني (65%)، در استفادهكنندگان كاندوم (80%) فاقد علايم بالینی واژینیت بودند. يافتهها نشان ميدهد كه بين علايم باليني و روشهاي پيشگيري از بارداري ارتباط معناداری وجود دارد (001/0P=). شيوع تريكوموناس واژيناليس دراستفاده کنندگان روشهاي جراحي بالاترين شيوع (5%) و در گروه روشهاي هورموني (5/2%) بوده است، در حاليكه در استفادهكنندگان از كاندوم و روشهاي طبيعي منفي گزارش شده است. گاردنرلا دراستفاده کنندگان روشهاي جراحي (5/7%)، روشهاي هورموني (5%) و در روشهاي كاندوم و طبيعي (5/2%) گزارش شده است. كانديدا آلبيكانس در روشهاي هورموني (5/7%)، در روشهاي جراحي و كاندوم (5%) و در روشهاي طبيعي (5/2%) بوده است. اشريشيا كلي در گروههاي كاندوم و هورموني (5/7%) و در روش طبيعي (5/2%) گزارش شده است.
نتيجهگيري: با توجه به شيوع بالاتر تريكوموناس واژيناليس، گاردنرلا، اشريشيا كلي و كانديدا آلبيكانس در روشهاي پيشگيري از بارداري پيشنهاد ميگردد آنان تحت پيگيريهاي مرتب، معاينات منظم و مشاوره قرار گيرند.
مراجع
Berek JS. Berek & Novak's Gynecology.14th ed.philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins; 2007.p.247-258.
Ryan KJ, Berkowitz RS, Barbieri RL, Dunaif AE. Kistner's Gynecology and Women's Health. 7th ed. St. Louis: Elsevier Health Sciences;1999.p.562- 566.
Caliskan E, Ozturk N, Dilbaz BO, Dilbaz S. Analysis of risk factors associated with uterine perforation by intrauterine devices. Eur J Contracept Reprod Health Care 2003;8(3):150-5.
Ferraz do Lago R, Simoes JA, Bahamondes L, Camargo RP, Perrotti M, Monteiro I. Follow-up of users of intrauterine device with and without bacterial vaginosis and other cervicovaginal infections. Contraception 2003;68(2):105-9.
Agarwal K, Sharma U, Acharya V. Microbial and cytopathological study of intrauterine contraceptive device users. Indian J Med Sci 2004;58(9):394-399.
Shoubnikova M, Hellberg D, Nilsson S, Mardh PA. Contraceptive use in women with bacterial vaginosis. Contraception 1997;55(6):355-8.
Pingmin W, Yuepu P, Jiwen Z. Prevalence survey on condom use and infection of urogenital mycoplasmas in female sex workers in China. Contraception. 2005;72(3):217-20.
Calzolari E, Masciangelo R, Milite V, Verteramo R. Bacterial vaginosis and contraceptive methods. Int J Gynaecol Obstet. 2000;70(3):341-6.
Lassey AT, Newman MJ, Opintan JA. Vaginal flora of first time urban family planning attendants in Accra, Ghana. West Afr J Med 2005;24(3):219-22.
Ocak S, Cetin M, Hakverdi S, Dolapcioglu K, Gungoren A, Hakverdi AU. Effects of intrauterine device and oral contraceptive on vaginal flora and epithelium. Saudi Med J 2007;28(5):727-731.
چاپ شده
شماره
نوع مقاله
مجوز
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
