تأثیر تمرینات هوازی و سم کلرپیریفوس بر بیان ژن‌های Spa , Cop1 و بافت ریه موش‌های صحرایی نر

چکیده

مقدمه: با توجه به عوارض شدیدی که استفاده یا مواجه با سم کلرپیریفوس (CPF) بر ریه و سیستم تنفسی برجای می‌گذارد، در این مطالعه تأثیرات تمرینات هوازی بر بهبود عوارض ناشی از مسمومیت با CPF در سطح تغییرات بافت ریه و بیان ژن‌ها در موش‌های صحرایی بررسی گردید.

مواد و روش‌ها: 16 سر موش صحرایی نژاد ویستار در 6 گروه کنترل سالم، کنترل مسموم با دوز 1، کنترل مسموم با دوز 3، گروه تمرین دیده مسموم با دوز 1، گروه تمرین دیده مسموم با دوز 3 و کنترل DMSO تقسیم شدند. ماده CPF در دو دوز مختلف به‌صورت درون صفاقی به گروه‌های موردنظر تزریق شد. پس از ایجاد مسمومیت، تمرینات ورزشی طبق یک برنامه ورزشی معین به گروه‌های موردنظر داده شد. ارزیابی‌های بافت‌شناسی، اندازه‌گیری شاخص‌های استرس اکسیداتیو (SOD و MDA) و تغییرات بیان دو ژن SP-A و COP-1 در تمامی گروه‌های مورد مطالعه به‌ترتیب با استفاده از روش‌های رنگ‌آمیزی H&E و PAS و real-time PCR انجام شد.

نتایج: تصاویر حاصل از ارزیابی‌های بافت‌شناسی نشان داد که میزان تخریب مخاطی بافت ریه در گروه‌های کنترل مسموم با دوز 1 و دوز 3 افزایش‌یافته بود (001/0P=). پس از انجام تمرینات هوازی به میزان قابل‌توجهی از شدت میزان تخریب بافت کاسته شده بود. همچنین شاخص‌های اکسیداتیوی نظیر MDA و آنتی‌اکسیدانی مانند SOD در بافت گروه‌های مسموم به‌ترتیب به میزان معنی‌داری افزایش‌یافته بودند که پس از انجام تمرینات مشاهده گردید میزان SOD افزایش و سطح MDA کاهش‌یافته است. در سطح مولکولی نیز مشاهده شد که بیان دو ژن SP-A و COP-1 در گروه کنترل مسموم با CPF به میزان معنی‌داری کاهش‌یافته بود که پس از تمرینات هوازی به میزان معنی‌داری نسبت به گروه‌های کنترل افزایش یافتند.

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه به نظر می‌رسد تمرینات هوازی از طریق کاهش استرس‌های اکسیداتیو ناشی از مسمومیت با ترکیباتی نظیر CPF نقش مؤثری در کاهش آسیب‌های بافتی ناشی از استرس‌های اکسیداتیو و تنظیم بیان ژن‌های اختصاصی بافتی داشته باشند.