اثر ضداضطرابی آلفالینولئیک اسید در موش¬های صحرایی مدل آلزایمر با افزایش بیان فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز میانجی¬گری می¬شود

چکیده

مقدمه: یکی از شاخصه‌های بیماری آلزایمر، رسوب پپتید آمیلوئیدبتا (Aβ) در مغز است. Aβ علاوه بر پیدایش استرس اکسیداتیو و التهاب، بیان فاکتور نورتروفیک مشتق از مغز (BDNF) را کاهش می‌دهد و حتی قبل از مختل نمودن حافظه، اختلالات رفتاری نظیر اضطراب را ایجاد می‌کند. آلفالینولئیک‌اسید یک اسیدچرب غیراشباع امگا-3 است که اثرات آنتی‌اکسیدانی، ضدالتهابی و نوروپروتکتیو دارد. این مطالعه با هدف بررسی اثر آلفالینولئیک‌اسید بر اضطراب القا شده توسط Aβ_1-42 و نقش احتمالی BDNF در این اثر انجام شد.

مواد و روش‌ها: رت‌های نر نژاد ویستار به چهار گروه کنترل، آلفالینولئیک اسید، آمیلوئیدبتا و آمیلوئیدبتا-آلفالینولئیک‌اسید تقسیم شدند. پس از تزریق درون هیپوکامپی Aβ_1-42، حیوانات به‌مدت 14 روز متوالی، آلفالینولئیک اسید را با دوز μg/kg 150 به‌صورت زیرپوستی دریافت کردند. در پایان دوره، رفتار اضطرابی حیوانات با استفاده از ماز بهعلاوه مرتفع ارزیابی شد و بیان mRNAی BDNF در هیپوکامپ نیز توسط real time PCR سنجیده شد. سطح معنی‌داری آماری اختلاف بین گروه‌ها، 05/0 در نظر گرفته شد.

نتايج: در آزمون ماز بعلاوه مرتفع، آلفالینولئیک‌اسید موجب افزایش چشمگیر درصد ورود به بازوی باز و درصد زمان ماندن در بازوی باز در رت‌های دریافت‌کننده Aβ_1-42 شد )001/0(P<. آلفالینولئیک‌اسید، بیان mRNAی BDNF را نیز در هیپوکامپ این حیوانات افزایش داد )05/0(P<.

نتیجه‌گیری: بر‌اساس نتایج مطالعه، آلفالینولئیک‌اسید در رت‌های مدل آلزایمر اثر ضداضطرابی دارد و این اثر، تا حد زیادی از طریق افزایش BDNF اعمال می‌شود. همچنین احتمالاً آلفالینولئیک‌اسید در کاهش نورودژنراسیون مؤثر باشد.