بررسی تأثیر اینوزیتول بر میزان باروری در سیکلهای انتقال رویانی فریز در افراد مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک
DOI::
https://doi.org/10.22100/jkh.v20i1.3408کلمات کلیدی:
اینوزیتول, تخمدان پلیکیستیک, سیکل انتقال جنین فریز شده, ضخامت اندومترچکیده
مقدمه: هدف از مطالعه حاضر تأثیر اینوزیتول در پذیرش اندومتر و میزان بارداری در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک (PCOS) تحت درمان با سیکل انتقال جنین فریز شده (FET) میباشد.
مواد و روشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سو کور، 60 بیمار PCOS واجد سیکل FET صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. در گروه کنترل، بیماران قرص استرادیول 6 میلیگرم از روز سوم سیکل قاعدگی و اسید فولیک به مدت 8 هفته دریافت و در گروه مداخله نیز بیماران قرص استرادیول 6 میلیگرم از روز سوم سیکل قاعدگی و اینوفولیک به مدت 8 هفته دریافت نمودند. سپس انتقال جنین با کیفیت مناسب صورت پذیرفته و ضخامت اندومتر، میزان بارداری بیوشیمیایی، بارداری بالینی و سقط خودبخودی در دو گروه بررسی گردید. سطح معنيداري نيز 05/0P≤ در نظر گرفته شد.
نتایج: متغیرهای سن (899/0=P)، BMI (976/0=P)، نوع نازایی (99/0=P)، تعداد جنین انتقالیافته (894/0=P)، بارداری بیوشیمیایی (99/0=P)، بارداری بالینی (99/0=P) و سقط خودبخودی (99/0=P) افراد شرکتکننده در دو گروه مداخله و گروه کنترل باهم تفاوت معنادار نداشتهاند، اگرچه اینوزیتول موجب افزایش معنیدار در ضخامت آندومتر (میلیمتر) (005/0=P) گردیده است.
نتیجهگیری: تجویز میواینوزیتول علیرغم تأثیر مثبت معنادار بر ضخامت اندومتر در بیماران مبتلا به PCOS اما این افزایش ضخامت تأثیری بر پیامدهای بارداری بیوشیمیایی، بارداری بالینی و میزان سقط نداشت. این امر نشان میدهد که عوامل دیگری مانند پذیرش اندومتر یا کیفیت جنین ممکن است نقش کلیدی در موفقیت لانهگزینی داشته باشند.
دانلود
چاپ شده
شماره
نوع مقاله
مجوز
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.